adjutus
Latin
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | adjutus | adjutūs |
Vocatif | adjutus | adjutūs |
Accusatif | adjutum | adjutūs |
Génitif | adjutūs | adjutuum |
Datif | adjutūi ou adjutū |
adjutibus |
Ablatif | adjutū | adjutibus |
adjutus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | adjutus | adjută | adjutum | adjutī | adjutae | adjută |
Vocatif | adjute | adjută | adjutum | adjutī | adjutae | adjută |
Accusatif | adjutum | adjutăm | adjutum | adjutōs | adjutās | adjută |
Génitif | adjutī | adjutae | adjutī | adjutōrŭm | adjutārŭm | adjutōrŭm |
Datif | adjutō | adjutae | adjutō | adjutīs | adjutīs | adjutīs |
Ablatif | adjutō | adjutā | adjutō | adjutīs | adjutīs | adjutīs |
adjutus \Prononciation ?\
- Participe passé de adjuvo.
Variantes
- adiutus Le ‹ j ›, absent du latin classique, traduit le ‹ i › devant une voyelle dans la tradition scholastique française. Cf. « j en latin ».
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.