adversari

Latin

Forme de verbe

adversari \Prononciation ?\

  1. Infinitif de adversor.

Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.

Occitan

Étymologie

Du latin adversarius

Nom commun

Singulier Pluriel
adversari
\abbeɾˈsaɾi\
adversaris
\abbeɾˈsaɾis\

adversari [abbeɾˈsaɾi] masculin (pour une femme, on dit : adversària) (graphie normalisée)

  1. Adversaire.
    • Sabèm que los nòstres adversaris objectaràn qu'aquela lenga restaurada serà artificiala, incomprehensibla e estrangièra dins tots los païses lengadocians.  (Loís Alibèrt, Gramatica occitana segon los parlars lengadocians, Institut d'Estudis Occitans/Institut d’Estudis Catalans, 1976, Introduccion p. XXXVII)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Prononciation

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.