awantura

Polonais

Étymologie

Du français aventure[1].

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif awantura awantury
Vocatif awanturo awantury
Accusatif awanturę awantury
Génitif awantury awantur
Locatif awanturze awanturach
Datif awanturze awanturom
Instrumental awanturą awanturami

awantura \avãnˈtura\ féminin

  1. Altercation.
    • Przechodziłam koło sklepu i słyszałam awanturę między ekspedientką i jakimś klientem.
      Je passais devant le magasin et j'ai entendu une dispute entre une vendeuse et un client.

Synonymes

Dérivés

  • awanturnik

Références

  1. « awantura », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.