baccarat

Voir aussi : Baccarat

Français

Nom commun

SingulierPluriel
baccarat baccarats
\ba.ka.ʁa\

baccarat \ba.ka.ʁa\ masculin

  1. Variante orthographique de baccara.
    • Et au baccarat on ne parle que pour demander : cartes, ou pour annoncer son point.  (Fortuné du Boisgobey, Le Chevalier Casse-cou, 1873)
    • Moi, je vais tailler une banque au baccarat. Depuis que Margot m'a lâché, je dois être en veine, à moins que le proverbe...  (Fortuné du Boisgobey, Double-Blanc, Paris : chez Plon & Nourrit, 1889, p. 216)
  2. Cristal fabriqué à Baccarat.
    • Celui d'un vase en baccarat fourni en fleurs fraîches chaque vendredi par les soins d'une fleuriste proche de la clinique.  (André Delabarre, Du sang sur les roses, 1999)

Prononciation

Afrikaans

Étymologie

Du français baccarat.

Nom commun

baccarat

  1. Baccara.

Anglais

Étymologie

Du français baccarat.

Nom commun

baccarat

  1. Baccara.

Néerlandais

Étymologie

Du français baccarat.

Nom commun

baccarat

  1. Baccara.

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 51,1 % des Flamands,
  • 56,9 % des Néerlandais.


Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.