caracolea

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe caracolear
Indicatif Présent (yo) caracolea
(tú) caracolea
(vos) caracolea
(él/ella/usted) caracolea
(nosotros-as) caracolea
(vosotros-as) caracolea
(os) caracolea
(ellos-as/ustedes) caracolea
Imparfait (yo) caracolea
(tú) caracolea
(vos) caracolea
(él/ella/usted) caracolea
(nosotros-as) caracolea
(vosotros-as) caracolea
(os) caracolea
(ellos-as/ustedes) caracolea
Passé simple (yo) caracolea
(tú) caracolea
(vos) caracolea
(él/ella/usted) caracolea
(nosotros-as) caracolea
(vosotros-as) caracolea
(os) caracolea
(ellos-as/ustedes) caracolea
Futur simple (yo) caracolea
(tú) caracolea
(vos) caracolea
(él/ella/usted) caracolea
(nosotros-as) caracolea
(vosotros-as) caracolea
(os) caracolea
(ellos-as/ustedes) caracolea
Impératif Présent (tú) caracolea
(vos) caracolea
(usted) caracolea
(nosotros-as) caracolea
(vosotros-as) caracolea
(os) caracolea
(ustedes) caracolea

caracolea \ka.ɾa.koˈle.a\

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de caracolear.
  2. Deuxième personne du singulier () de l’impératif de de caracolear.

Prononciation

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.