carbonium

Latin

Étymologie

(Néolatin) Du français carbone avec le suffixe -ium.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif carbonium carbonia
Vocatif carbonium carbonia
Accusatif carbonium carbonia
Génitif carboniī carboniōrum
Datif carboniō carboniīs
Ablatif carboniō carboniīs

carbonium \Prononciation ?\ neutre

  1. (Chimie) Carbone.
    • Carbonium (C) est elementum chemicum, in systemate periodico sextum, in turma quarta, et in periodo secunda positum.  (Vicipaedia)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Voir aussi

  • carbonium sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin) 
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.