chaul

Occitan

Étymologie

Du latin caulis.

Nom commun

Singulier Pluriel
chaul
\Prononciation ?\
chauls
\Prononciation ?\

chaul [Prononciation ?] (graphie normalisée) masculin

  1. (Nord-occitan) Chou.

Variantes

  • chal (auvergnat)
  • chaulet, chaulon (vivaro-alpin)

Variantes dialectales

Dérivés

  • chaul d’ase
  • chaul de lop

Prononciation

Références

  • Andrieu Faure, Assai de diccionari francés-aupenc d’òc, 2009 → Consulter en ligne
  • Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010, ISBN 978-2-9523897-6-4
  • Cristian Omelhièr, Petiòt diccionari occitan d’Auvernhe - francés (auvernhe meijornal), Ostal del libre, 2007 → Consulter en ligne
  • Jean-Claude Rixte, Jean-Alexandre Cluze, Dictionnaire des dialectes dauphinois anciens et modernes par l’abbé Louis Moutier, IEO-Drôme/ELLUG, Montélimar/Grenoble, 2007
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.