chemicus

Latin

Étymologie

Dérivé de chemia chimie »), avec le suffixe -icus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif chemicus chemică chemicum chemicī chemicae chemică
Vocatif chemice chemică chemicum chemicī chemicae chemică
Accusatif chemicum chemicăm chemicum chemicōs chemicās chemică
Génitif chemicī chemicae chemicī chemicōrŭm chemicārŭm chemicōrŭm
Datif chemicō chemicae chemicō chemicīs chemicīs chemicīs
Ablatif chemicō chemicā chemicō chemicīs chemicīs chemicīs

chemicus \Prononciation ?\

  1. Chimique.
    • Systema periodicum omnium elementorum ordo est. In hoc systemate, nomina elementorum chemicorum saepe e lingua Latina derivata sunt.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Néerlandais

Étymologie

Du latin chemicus.

Nom commun

chemicus

  1. Chimiste.

Synonymes

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,4 % des Flamands,
  • 97,4 % des Néerlandais.


Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.