clamáis

Voir aussi : clamais, Clamais

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe clamar
Indicatif Présent (yo) clamáis
(tú) clamáis
(vos) clamáis
(él/ella/usted) clamáis
(nosotros-as) clamáis
(vosotros-as) clamáis
(os) clamáis
(ellos-as/ustedes) clamáis
Imparfait (yo) clamáis
(tú) clamáis
(vos) clamáis
(él/ella/usted) clamáis
(nosotros-as) clamáis
(vosotros-as) clamáis
(os) clamáis
(ellos-as/ustedes) clamáis
Passé simple (yo) clamáis
(tú) clamáis
(vos) clamáis
(él/ella/usted) clamáis
(nosotros-as) clamáis
(vosotros-as) clamáis
(os) clamáis
(ellos-as/ustedes) clamáis
Futur simple (yo) clamáis
(tú) clamáis
(vos) clamáis
(él/ella/usted) clamáis
(nosotros-as) clamáis
(vosotros-as) clamáis
(os) clamáis
(ellos-as/ustedes) clamáis

clamáis \klaˈmais\

  1. Deuxième personne du pluriel du présent de l’indicatif de clamar.

Prononciation
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.