cluens
Latin
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | cluens | cluens | cluens | cluentēs | cluentēs | cluentia |
Vocatif | cluens | cluens | cluens | cluentēs | cluentēs | cluentia |
Accusatif | cluentem | cluentem | cluens | cluentēs | cluentēs | cluentia |
Génitif | cluentis | cluentis | cluentis | cluentium | cluentium | cluentium |
Datif | cluentī | cluentī | cluentī | cluentibus | cluentibus | cluentibus |
Ablatif | cluentī | cluentī | cluentī | cluentibus | cluentibus | cluentibus |
cluens \Prononciation ?\
- Participe présent de clueo.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.