concitatus
Latin
Étymologie
- Déverbal de concito, dérivé de concitatum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | concitatus | concitatūs |
Vocatif | concitatus | concitatūs |
Accusatif | concitatum | concitatūs |
Génitif | concitatūs | concitatuum |
Datif | concitatūi ou concitatū |
concitatibus |
Ablatif | concitatū | concitatibus |
concitatus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | concitatus | concitată | concitatum | concitatī | concitatae | concitată |
Vocatif | concitate | concitată | concitatum | concitatī | concitatae | concitată |
Accusatif | concitatum | concitatăm | concitatum | concitatōs | concitatās | concitată |
Génitif | concitatī | concitatae | concitatī | concitatōrŭm | concitatārŭm | concitatōrŭm |
Datif | concitatō | concitatae | concitatō | concitatīs | concitatīs | concitatīs |
Ablatif | concitatō | concitatā | concitatō | concitatīs | concitatīs | concitatīs |
concitatus \Prononciation ?\
Références
- « concitatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.