concomitans

Latin

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif concomitans concomitans concomitans concomitantēs concomitantēs concomitantia
Vocatif concomitans concomitans concomitans concomitantēs concomitantēs concomitantia
Accusatif concomitantem concomitantem concomitans concomitantēs concomitantēs concomitantia
Génitif concomitantis concomitantis concomitantis concomitantium concomitantium concomitantium
Datif concomitantī concomitantī concomitantī concomitantibus concomitantibus concomitantibus
Ablatif concomitantī concomitantī concomitantī concomitantibus concomitantibus concomitantibus

concomitans \Prononciation ?\

  1. Participe présent de concomitor.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.