concurrens

Français

Forme de nom commun

SingulierPluriel
concurrent concurrens
\kɔ̃.ky.ʁɑ̃\

concurrens \kɔ̃.ky.ʁɑ̃\ masculin

  1. (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Ancien pluriel de concurrent.

Latin

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif concurrens concurrens concurrens concurrentēs concurrentēs concurrentia
Vocatif concurrens concurrens concurrens concurrentēs concurrentēs concurrentia
Accusatif concurrentem concurrentem concurrens concurrentēs concurrentēs concurrentia
Génitif concurrentis concurrentis concurrentis concurrentium concurrentium concurrentium
Datif concurrentī concurrentī concurrentī concurrentibus concurrentibus concurrentibus
Ablatif concurrentī concurrentī concurrentī concurrentibus concurrentibus concurrentibus

concurrens \Prononciation ?\

  1. Participe présent de concurro.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.