conjectus
Latin
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | conjectus | conjectūs |
Vocatif | conjectus | conjectūs |
Accusatif | conjectum | conjectūs |
Génitif | conjectūs | conjectuum |
Datif | conjectūi ou conjectū |
conjectibus |
Ablatif | conjectū | conjectibus |
conjectus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | conjectus | conjectă | conjectum | conjectī | conjectae | conjectă |
Vocatif | conjecte | conjectă | conjectum | conjectī | conjectae | conjectă |
Accusatif | conjectum | conjectăm | conjectum | conjectōs | conjectās | conjectă |
Génitif | conjectī | conjectae | conjectī | conjectōrŭm | conjectārŭm | conjectōrŭm |
Datif | conjectō | conjectae | conjectō | conjectīs | conjectīs | conjectīs |
Ablatif | conjectō | conjectā | conjectō | conjectīs | conjectīs | conjectīs |
conjectus \Prononciation ?\
- Participe passé de conjicio.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.