conjunctus
Latin
Étymologie
- Déverbal de conjungo, dérivé de conjunctum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | conjunctus | conjunctūs |
Vocatif | conjunctus | conjunctūs |
Accusatif | conjunctum | conjunctūs |
Génitif | conjunctūs | conjunctuum |
Datif | conjunctūi ou conjunctū |
conjunctibus |
Ablatif | conjunctū | conjunctibus |
conjunctus \Prononciation ?\ masculin
- Union, assemblage.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | conjunctus | conjunctă | conjunctum | conjunctī | conjunctae | conjunctă |
Vocatif | conjuncte | conjunctă | conjunctum | conjunctī | conjunctae | conjunctă |
Accusatif | conjunctum | conjunctăm | conjunctum | conjunctōs | conjunctās | conjunctă |
Génitif | conjunctī | conjunctae | conjunctī | conjunctōrŭm | conjunctārŭm | conjunctōrŭm |
Datif | conjunctō | conjunctae | conjunctō | conjunctīs | conjunctīs | conjunctīs |
Ablatif | conjunctō | conjunctā | conjunctō | conjunctīs | conjunctīs | conjunctīs |
conjunctus \Prononciation ?\
- Participe passé de conjungo.
Antonymes
Références
- « conjunctus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.