consolativus

Latin

Étymologie

Dérivé de consolatus, avec le suffixe -ivus, le radical étant lui-même dérivé de solatus, avec le préfixe con-.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif consolativus consolativă consolativum consolativī consolativae consolativă
Vocatif consolative consolativă consolativum consolativī consolativae consolativă
Accusatif consolativum consolativăm consolativum consolativōs consolativās consolativă
Génitif consolativī consolativae consolativī consolativōrŭm consolativārŭm consolativōrŭm
Datif consolativō consolativae consolativō consolativīs consolativīs consolativīs
Ablatif consolativō consolativā consolativō consolativīs consolativīs consolativīs

consolativus \Prononciation ?\

  1. Consolatif, de consolation.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.