contestas

Voir aussi : contestás

Français

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe contester
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple
tu contestas
Futur simple

contestas \kɔ̃.tɛs.ta\

  1. Deuxième personne du singulier du passé simple du verbe contester.

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe contestar
Indicatif Présent (yo) contestas
(tú) contestas
(vos) contestas
(él/ella/usted) contestas
(nosotros-as) contestas
(vosotros-as) contestas
(os) contestas
(ellos-as/ustedes) contestas
Imparfait (yo) contestas
(tú) contestas
(vos) contestas
(él/ella/usted) contestas
(nosotros-as) contestas
(vosotros-as) contestas
(os) contestas
(ellos-as/ustedes) contestas
Passé simple (yo) contestas
(tú) contestas
(vos) contestas
(él/ella/usted) contestas
(nosotros-as) contestas
(vosotros-as) contestas
(os) contestas
(ellos-as/ustedes) contestas
Futur simple (yo) contestas
(tú) contestas
(vos) contestas
(él/ella/usted) contestas
(nosotros-as) contestas
(vosotros-as) contestas
(os) contestas
(ellos-as/ustedes) contestas

contestas \konˈtes.tas\

  1. Deuxième personne du singulier () du présent de l’indicatif de contestar.

Prononciation

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.