convictus
Latin
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | convictus | convictūs |
Vocatif | convictus | convictūs |
Accusatif | convictum | convictūs |
Génitif | convictūs | convictuum |
Datif | convictūi ou convictū |
convictibus |
Ablatif | convictū | convictibus |
convictus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | convictus | convictă | convictum | convictī | convictae | convictă |
Vocatif | convicte | convictă | convictum | convictī | convictae | convictă |
Accusatif | convictum | convictăm | convictum | convictōs | convictās | convictă |
Génitif | convictī | convictae | convictī | convictōrŭm | convictārŭm | convictōrŭm |
Datif | convictō | convictae | convictō | convictīs | convictīs | convictīs |
Ablatif | convictō | convictā | convictō | convictīs | convictīs | convictīs |
convictus \Prononciation ?\
Références
- « convictus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.