copulatus

Latin

Étymologie

Déverbal de copulo, dérivé de copulatum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif copulatus copulatūs
Vocatif copulatus copulatūs
Accusatif copulatum copulatūs
Génitif copulatūs copulatuum
Datif copulatūi
ou copulatū
copulatibus
Ablatif copulatū copulatibus

copulatus \Prononciation ?\ masculin

  1. Action de réunir.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Note : Usité seulement à l'ablatif.

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif copulatus copulată copulatum copulatī copulatae copulată
Vocatif copulate copulată copulatum copulatī copulatae copulată
Accusatif copulatum copulatăm copulatum copulatōs copulatās copulată
Génitif copulatī copulatae copulatī copulatōrŭm copulatārŭm copulatōrŭm
Datif copulatō copulatae copulatō copulatīs copulatīs copulatīs
Ablatif copulatō copulatā copulatō copulatīs copulatīs copulatīs

copulatus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de copulo.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.