cosina
Catalan
Étymologie
- Du latin consobrina. En ancien occitan cosina.
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
cosina \ku.ˈzi.nə\ |
cosines \ku.ˈzi.nəs\ |
cosina \ku.ˈzi.nə\ féminin (pour un mâle, on dit : cosí)
- (Famille) Cousine.
Prononciation
- catalan oriental : \ku.ˈzi.nə\
- catalan occidental : \ko.ˈzi.na\
- Espagne (Manresa) : écouter « cosina [Prononciation ?] »
Occitan
Nom commun 1
Singulier | Pluriel |
---|---|
cosina \Prononciation ?\ |
cosinas \Prononciation ?\ |
cosina \ku.ˈzi.nɔ\ (graphie normalisée) féminin
Apparentés étymologiques
Nom commun 2
Singulier | Pluriel |
---|---|
cosina \Prononciation ?\ |
cosinas \Prononciation ?\ |
cosina \ku.ˈzi.nɔ\ (graphie normalisée) féminin (pour un homme, on dit : cosin)
- (Famille) Cousine.
Vocabulaire apparenté par le sens
Variantes dialectales
Dérivés
- primièra cosina
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « cosina [Prononciation ?] »
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.