dědina

Voir aussi : dedina

Tchèque

Étymologie

Dérivé de děd, avec le suffixe -ina.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif dědina dědiny
Génitif dědiny dědin
Datif dědině dědinám
Accusatif dědinu dědiny
Vocatif dědino dědiny
Locatif dědině dědinách
Instrumental dědinou dědinami

dědina \ɟɛɟɪna\ féminin

  1. (Désuet) (Dialectal) Patrimoine familial.
    • Dědina, původně veškeren majetek, který se určité osobě dostal dědictvím od předků jejích, tedy statek zděděný…  (« Dědina », dans Ottův slovník naučný)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
  2. (Désuet) (Dialectal) Village.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.