desitus

Latin

Étymologie

Déverbal de desino, dérivé de desitum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif desitus desitūs
Vocatif desitus desitūs
Accusatif desitum desitūs
Génitif desitūs desituum
Datif desitūi
ou desitū
desitibus
Ablatif desitū desitibus

desitus \Prononciation ?\ masculin

  1. Manque, défaut.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe 1

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif desitus desită desitum desitī desitae desită
Vocatif desite desită desitum desitī desitae desită
Accusatif desitum desităm desitum desitōs desitās desită
Génitif desitī desitae desitī desitōrŭm desitārŭm desitōrŭm
Datif desitō desitae desitō desitīs desitīs desitīs
Ablatif desitō desitā desitō desitīs desitīs desitīs

desitus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de desero.

Forme de verbe 2

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif desitus desită desitum desitī desitae desită
Vocatif desite desită desitum desitī desitae desită
Accusatif desitum desităm desitum desitōs desitās desită
Génitif desitī desitae desitī desitōrŭm desitārŭm desitōrŭm
Datif desitō desitae desitō desitīs desitīs desitīs
Ablatif desitō desitā desitō desitīs desitīs desitīs

desitus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de desino.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.