diremptus

Latin

Étymologie

Déverbal de dirimo, dérivé de diremptum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif diremptus diremptūs
Vocatif diremptus diremptūs
Accusatif diremptum diremptūs
Génitif diremptūs diremptuum
Datif diremptūi
ou diremptū
diremptibus
Ablatif diremptū diremptibus

diremptus \Prononciation ?\ masculin

  1. Séparation, rupture.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif diremptus diremptă diremptum diremptī diremptae diremptă
Vocatif dirempte diremptă diremptum diremptī diremptae diremptă
Accusatif diremptum diremptăm diremptum diremptōs diremptās diremptă
Génitif diremptī diremptae diremptī diremptōrŭm diremptārŭm diremptōrŭm
Datif diremptō diremptae diremptō diremptīs diremptīs diremptīs
Ablatif diremptō diremptā diremptō diremptīs diremptīs diremptīs

diremptus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de dirimo.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.