donderen
: Donderen
Néerlandais
Verbe
donderen \ˈdɔndərə(n)\ intransitif (voir la conjugaison)
Présent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | donder | donderde |
jij | dondert | |
hij, zij, het | dondert | |
wij | donderen | donderden |
jullie | donderen | |
zij | donderen | |
u | dondert | donderde |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
hebben | donderend | gedonderd |
Dérivés
- het in Keulen horen donderen
Proverbes et phrases toutes faites
- het dondert niet (« ça ne fait rien, je m’en fiche »)
Apparentés étymologiques
- donder
- dondersteen
- donderstraal
- neerdonderen
- omdonderen
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,2 % des Flamands,
- 99,3 % des Néerlandais.
Prononciation
- \ˈdɔndərə(n)\
- (Région à préciser) : écouter « donderen [Prononciation ?] »
Références
- Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.