dwingen
Néerlandais
Étymologie
- À rapprocher de l’allemand zwingen.
Verbe
Présent | Prétérit | |
---|---|---|
ik | dwing | dwong |
jij | dwingt | |
hij, zij, het | dwingt | |
wij | dwingen | dwongen |
jullie | dwingen | |
zij | dwingen | |
u | dwingt | dwong |
Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
hebben | dwingend | gedwongen |
- Forcer, obliger, contraindre, astreindre (à).
- zich dwingen : se forcer à.
Synonymes
- noodzaken
- nopen
- pressen
- verplichten
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 98,7 % des Flamands,
- 99,0 % des Néerlandais.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « dwingen [Prononciation ?] »
Références
- Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.