encarné

Voir aussi : encarne

Français

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe encarner
Participe Présent
Passé (masculin singulier)
encarné

encarné \ɑ̃.kaʁ.ne\

  1. Participe passé masculin singulier de encarner.

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe encarnar
Indicatif Présent (yo) encarné
(tú) encarné
(vos) encarné
(él/ella/usted) encarné
(nosotros-as) encarné
(vosotros-as) encarné
(os) encarné
(ellos-as/ustedes) encarné
Imparfait (yo) encarné
(tú) encarné
(vos) encarné
(él/ella/usted) encarné
(nosotros-as) encarné
(vosotros-as) encarné
(os) encarné
(ellos-as/ustedes) encarné
Passé simple (yo) encarné
(tú) encarné
(vos) encarné
(él/ella/usted) encarné
(nosotros-as) encarné
(vosotros-as) encarné
(os) encarné
(ellos-as/ustedes) encarné
Futur simple (yo) encarné
(tú) encarné
(vos) encarné
(él/ella/usted) encarné
(nosotros-as) encarné
(vosotros-as) encarné
(os) encarné
(ellos-as/ustedes) encarné

encarné \eŋ.kaɾˈne\

  1. Première personne du singulier du passé simple de l’indicatif de encarnar.

Prononciation

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.