flammatus
Latin
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | flammatus | flammatūs |
Vocatif | flammatus | flammatūs |
Accusatif | flammatum | flammatūs |
Génitif | flammatūs | flammatuum |
Datif | flammatūi ou flammatū |
flammatibus |
Ablatif | flammatū | flammatibus |
flammatus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | flammatus | flammată | flammatum | flammatī | flammatae | flammată |
Vocatif | flammate | flammată | flammatum | flammatī | flammatae | flammată |
Accusatif | flammatum | flammatăm | flammatum | flammatōs | flammatās | flammată |
Génitif | flammatī | flammatae | flammatī | flammatōrŭm | flammatārŭm | flammatōrŭm |
Datif | flammatō | flammatae | flammatō | flammatīs | flammatīs | flammatīs |
Ablatif | flammatō | flammatā | flammatō | flammatīs | flammatīs | flammatīs |
flammatus \Prononciation ?\
- Participe passé de flammo.
Références
- « flammatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.