gelijktijdig

Néerlandais

Étymologie
Composé de gelijk (égal), de tijd (temps) et du suffixe -ig.

Adjectif

Forme Positif Comparatif Superlatif
Forme indéclinée gelijktijdig gelijktijdiger gelijktijdigst
Forme déclinée gelijktijdige gelijktijdigere gelijktijdigste  
Forme partitive gelijktijdigs gelijktijdigers —

gelijktijdig \ɣǝ.lɛk.tɛj.diɣ\

  1. Simultané, synchrone.
  2. (Droit) Concurrent, concomitant.

Adverbe

gelijktijdig \Prononciation ?\

  1. Simultanément, en même temps.
    • gelijktijdig vertrekken
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
    • partir au même moment, <samen> partir ensemble
  2. (Droit) Concurremment.

Taux de reconnaissance
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,3 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation

Références
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.