gemeen

Néerlandais

Étymologie

Du latin communis.

Adjectif

Forme Positif Comparatif Superlatif
Forme indéclinée gemeen gemener gemeenst
Forme déclinée gemene gemenere gemeenste  
Forme partitive gemeens gemeners

gemeen \Prononciation ?\

  1. Commun, mitoyen.
    • wat heb ik gemeen met een Duitser, een Engelsman, een Italiaan, een Spanjard?
      qu’ai-je de commun avec un Allemand, un Anglais, un Italien, un Espagnol ?
    • een gemene muur
      un mur mitoyen
  2. Public, commun.
    • het gemene volk
      le commun des hommes
    • het gemene recht
      le droit commun
  3. Méchant, bas, abject, perfide.
    • gemene taal
      langage m canaille
    • een gemene smoel
      une sale gueule
    • dat is gemeen!
      c’est vilain!

Synonymes

commun
public
bas

Dérivés

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,5 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.