gemeen
Néerlandais
Étymologie
- Du latin communis.
Adjectif
Forme | Positif | Comparatif | Superlatif |
---|---|---|---|
Forme indéclinée | gemeen | gemener | gemeenst |
Forme déclinée | gemene | gemenere | gemeenste |
Forme partitive | gemeens | gemeners | — |
gemeen \Prononciation ?\
- Commun, mitoyen.
wat heb ik gemeen met een Duitser, een Engelsman, een Italiaan, een Spanjard?
- qu’ai-je de commun avec un Allemand, un Anglais, un Italien, un Espagnol ?
een gemene muur
- un mur mitoyen
- Public, commun.
het gemene volk
- le commun des hommes
het gemene recht
- le droit commun
- Méchant, bas, abject, perfide.
gemene taal
- langage m canaille
een gemene smoel
- une sale gueule
dat is gemeen!
- c’est vilain!
Synonymes
- commun
- public
- bas
Dérivés
- algemeen
- gemeenschappelijk
- gemeengoed
- gemeenplaats
- gemeenschap
- gemeente
- gemenerik
- handgemeen
- ingemeen
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,5 % des Flamands,
- 99,7 % des Néerlandais.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « gemeen [Prononciation ?] »
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « gemeen [Prononciation ?] »
Références
- Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.