gievravuohta

Same du Nord

Étymologie

De gievra (« fort ») avec le suffixe de dérivation nominale -vuohta.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif gievravuohta gievravuođat
Accusatif
Génitif
gievravuođa gievravuođaid
Illatif gievravuhtii gievravuođaide
Locatif gievravuođas gievravuođain
Comitatif gievravuođain gievravuođaiguin
Essif gievravuohtan
Avec suffixes
possessifs
Singulier Duel Pluriel
1re personne gievravuohtan gievravuohtame gievravuohtamet
2e personne gievravuohtat gievravuohtade gievravuohtadet
3e personne gievravuohtas gievravuohtaska gievravuohtaset

gievravuohta /ˈɡie̯vrɑvuo̯htɑ/

  1. Force, puissance.
    • Ipmil lea min suodji ja gievravuohta, veahkki buot áŧestusain.  (kirkkokasikirja.fi)
      Dieu est notre protection et notre force, notre soutien dans toutes les difficultés.

Antonymes

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.