impú
Kotava
Étymologie
- Dérivé de impá (« tirer »).
Verbe
Personne | Présent | Passé | Futur |
---|---|---|---|
1re du sing. | impú | impuyú | imputú |
2e du sing. | impul | impuyul | imputul |
3e du sing. | impur | impuyur | imputur |
1re du plur. | imput | impuyut | imputut |
2e du plur. | impuc | impuyuc | imputuc |
3e du plur. | impud | impuyud | imputud |
4e du plur. | impuv | impuyuv | imputuv |
voir Conjugaison en kotava |
impú \imˈpu\ (Intransitif)
- Se trainer.
Prononciation
- France : écouter « impú [imˈpu] »
Références
- « impú », dans Kotapedia
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.