imperatus

Latin

Étymologie

Déverbal de impero, dérivé de imperatum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif imperatus imperatūs
Vocatif imperatus imperatūs
Accusatif imperatum imperatūs
Génitif imperatūs imperatuum
Datif imperatūi
ou imperatū
imperatibus
Ablatif imperatū imperatibus

imperatus \Prononciation ?\ masculin

  1. Ordre, commandement.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif imperatus imperată imperatum imperatī imperatae imperată
Vocatif imperate imperată imperatum imperatī imperatae imperată
Accusatif imperatum imperatăm imperatum imperatōs imperatās imperată
Génitif imperatī imperatae imperatī imperatōrŭm imperatārŭm imperatōrŭm
Datif imperatō imperatae imperatō imperatīs imperatīs imperatīs
Ablatif imperatō imperatā imperatō imperatīs imperatīs imperatīs

imperatus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de impero.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.