incoctus
Latin
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | incoctus | incoctă | incoctum | incoctī | incoctae | incoctă |
Vocatif | incocte | incoctă | incoctum | incoctī | incoctae | incoctă |
Accusatif | incoctum | incoctăm | incoctum | incoctōs | incoctās | incoctă |
Génitif | incoctī | incoctae | incoctī | incoctōrŭm | incoctārŭm | incoctōrŭm |
Datif | incoctō | incoctae | incoctō | incoctīs | incoctīs | incoctīs |
Ablatif | incoctō | incoctā | incoctō | incoctīs | incoctīs | incoctīs |
incoctus \Prononciation ?\
Synonymes
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | incoctus | incoctă | incoctum | incoctī | incoctae | incoctă |
Vocatif | incocte | incoctă | incoctum | incoctī | incoctae | incoctă |
Accusatif | incoctum | incoctăm | incoctum | incoctōs | incoctās | incoctă |
Génitif | incoctī | incoctae | incoctī | incoctōrŭm | incoctārŭm | incoctōrŭm |
Datif | incoctō | incoctae | incoctō | incoctīs | incoctīs | incoctīs |
Ablatif | incoctō | incoctā | incoctō | incoctīs | incoctīs | incoctīs |
incoctus \Prononciation ?\
- Participe passé de incoquo.
Références
- « incoctus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.