incomitatus

Latin

Étymologie

Dérivé de comitatus, avec le préfixe in-.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif incomitatus incomitată incomitatum incomitatī incomitatae incomitată
Vocatif incomitate incomitată incomitatum incomitatī incomitatae incomitată
Accusatif incomitatum incomitatăm incomitatum incomitatōs incomitatās incomitată
Génitif incomitatī incomitatae incomitatī incomitatōrŭm incomitatārŭm incomitatōrŭm
Datif incomitatō incomitatae incomitatō incomitatīs incomitatīs incomitatīs
Ablatif incomitatō incomitatā incomitatō incomitatīs incomitatīs incomitatīs

incomitatus \Prononciation ?\

  1. Inaccompagné, sans compagnon.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.