inculpatus
Latin
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | inculpatus | inculpată | inculpatum | inculpatī | inculpatae | inculpată |
Vocatif | inculpate | inculpată | inculpatum | inculpatī | inculpatae | inculpată |
Accusatif | inculpatum | inculpatăm | inculpatum | inculpatōs | inculpatās | inculpată |
Génitif | inculpatī | inculpatae | inculpatī | inculpatōrŭm | inculpatārŭm | inculpatōrŭm |
Datif | inculpatō | inculpatae | inculpatō | inculpatīs | inculpatīs | inculpatīs |
Ablatif | inculpatō | inculpatā | inculpatō | inculpatīs | inculpatīs | inculpatīs |
inculpatus \Prononciation ?\
- Sans faute, irréprochable.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | inculpatus | inculpată | inculpatum | inculpatī | inculpatae | inculpată |
Vocatif | inculpate | inculpată | inculpatum | inculpatī | inculpatae | inculpată |
Accusatif | inculpatum | inculpatăm | inculpatum | inculpatōs | inculpatās | inculpată |
Génitif | inculpatī | inculpatae | inculpatī | inculpatōrŭm | inculpatārŭm | inculpatōrŭm |
Datif | inculpatō | inculpatae | inculpatō | inculpatīs | inculpatīs | inculpatīs |
Ablatif | inculpatō | inculpatā | inculpatō | inculpatīs | inculpatīs | inculpatīs |
inculpatus \Prononciation ?\
- Participe passé de inculpo.
Références
- « inculpatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.