indignativus

Latin

Étymologie

Dérivé de dignatus, avec le préfixe in- et le suffixe -ivus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif indignativus indignativă indignativum indignativī indignativae indignativă
Vocatif indignative indignativă indignativum indignativī indignativae indignativă
Accusatif indignativum indignativăm indignativum indignativōs indignativās indignativă
Génitif indignativī indignativae indignativī indignativōrŭm indignativārŭm indignativōrŭm
Datif indignativō indignativae indignativō indignativīs indignativīs indignativīs
Ablatif indignativō indignativā indignativō indignativīs indignativīs indignativīs

indignativus \Prononciation ?\

  1. Qui marque l’indignation.
    • indignativum, quod appellant θυμικόν

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.