inductus

Latin

Étymologie

Déverbal de induco, dérivé de inductum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif inductus inductūs
Vocatif inductus inductūs
Accusatif inductum inductūs
Génitif inductūs inductuum
Datif inductūi
ou inductū
inductibus
Ablatif inductū inductibus

inductus \Prononciation ?\ masculin

  1. Instigation.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif inductus inductă inductum inductī inductae inductă
Vocatif inducte inductă inductum inductī inductae inductă
Accusatif inductum inductăm inductum inductōs inductās inductă
Génitif inductī inductae inductī inductōrŭm inductārŭm inductōrŭm
Datif inductō inductae inductō inductīs inductīs inductīs
Ablatif inductō inductā inductō inductīs inductīs inductīs

inductus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de induco.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.