indultáis

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe indultar
Indicatif Présent (yo) indultáis
(tú) indultáis
(vos) indultáis
(él/ella/usted) indultáis
(nosotros-as) indultáis
(vosotros-as) indultáis
(os) indultáis
(ellos-as/ustedes) indultáis
Imparfait (yo) indultáis
(tú) indultáis
(vos) indultáis
(él/ella/usted) indultáis
(nosotros-as) indultáis
(vosotros-as) indultáis
(os) indultáis
(ellos-as/ustedes) indultáis
Passé simple (yo) indultáis
(tú) indultáis
(vos) indultáis
(él/ella/usted) indultáis
(nosotros-as) indultáis
(vosotros-as) indultáis
(os) indultáis
(ellos-as/ustedes) indultáis
Futur simple (yo) indultáis
(tú) indultáis
(vos) indultáis
(él/ella/usted) indultáis
(nosotros-as) indultáis
(vosotros-as) indultáis
(os) indultáis
(ellos-as/ustedes) indultáis

indultáis \in.dulˈtais\

  1. Deuxième personne du pluriel du présent de l’indicatif de indultar.

Prononciation

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.