indultas

Voir aussi : indultás

Français

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe indulter
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple
tu indultas
Futur simple

indultas \Prononciation ?\

  1. Deuxième personne du singulier du passé simple de indulter.

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe indultar
Indicatif Présent (yo) indultas
(tú) indultas
(vos) indultas
(él/ella/usted) indultas
(nosotros-as) indultas
(vosotros-as) indultas
(os) indultas
(ellos-as/ustedes) indultas
Imparfait (yo) indultas
(tú) indultas
(vos) indultas
(él/ella/usted) indultas
(nosotros-as) indultas
(vosotros-as) indultas
(os) indultas
(ellos-as/ustedes) indultas
Passé simple (yo) indultas
(tú) indultas
(vos) indultas
(él/ella/usted) indultas
(nosotros-as) indultas
(vosotros-as) indultas
(os) indultas
(ellos-as/ustedes) indultas
Futur simple (yo) indultas
(tú) indultas
(vos) indultas
(él/ella/usted) indultas
(nosotros-as) indultas
(vosotros-as) indultas
(os) indultas
(ellos-as/ustedes) indultas

indultas \inˈdul.tas\

  1. Deuxième personne du singulier () du présent de l’indicatif de indultar.

Prononciation

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.