innocens

Français

Forme d’adjectif

innocens \i.nɔ.sɑ̃\

  1. (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Ancien masculin pluriel de innocent.

Forme de nom commun

innocens \i.nɔ.sɑ̃\ masculin

  1. (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Ancien pluriel de innocent.

Latin

Étymologie

Dérivé de nocens, avec le préfixe in-.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif innocens innocens innocens innocentēs innocentēs innocentia
Vocatif innocens innocens innocens innocentēs innocentēs innocentia
Accusatif innocentem innocentem innocens innocentēs innocentēs innocentia
Génitif innocentis innocentis innocentis innocentium innocentium innocentium
Datif innocentī innocentī innocentī innocentibus innocentibus innocentibus
Ablatif innocentī innocentī innocentī innocentibus innocentibus innocentibus

innocens \Prononciation ?\

  1. Inoffensif, qui ne fait pas de mal.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  2. Innocent, qui n'a pas fait de mal.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

Références

  • « innocens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 823)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.