intermissus

Latin

Étymologie

Déverbal de intermitto, dérivé de intermissum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif intermissus intermissūs
Vocatif intermissus intermissūs
Accusatif intermissum intermissūs
Génitif intermissūs intermissuum
Datif intermissūi
ou intermissū
intermissibus
Ablatif intermissū intermissibus

intermissus \Prononciation ?\ masculin

  1. Interruption.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif intermissus intermissă intermissum intermissī intermissae intermissă
Vocatif intermisse intermissă intermissum intermissī intermissae intermissă
Accusatif intermissum intermissăm intermissum intermissōs intermissās intermissă
Génitif intermissī intermissae intermissī intermissōrŭm intermissārŭm intermissōrŭm
Datif intermissō intermissae intermissō intermissīs intermissīs intermissīs
Ablatif intermissō intermissā intermissō intermissīs intermissīs intermissīs

intermissus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de intermitto.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.