istòria
: istoria
Occitan
Étymologie
- Du latin historia.
Nom commun
istòria \isˈtɔɾjo\ (graphie normalisée) féminin
- Histoire.
A prepaus, ara que mon istòria comença, vos dirai d'ont me ven aquel nom, que tot cocarro que pareis, lo cambiariái pas contra aquel del gran rei Catòrze.
- À propos, maintenant que mon histoire commence, je vais vous dire d'où me vient ce nom que, tout canaille qu'il paraît, je n'échangerais pas contre celui du grand roi Quatorze. — (Jean-Baptiste Fabre, Istòria de Joan-l’an-pres, adaptation à la graphie classique par Patric Sauzet, traduction française Patric Sauzet et Felip Gardy, 1988, CRDP Montpellier)
Synonymes
Prononciation
- languedocien : \isˈtɔɾjo\
- provençal : \isˈtɔɾi\
- France (Béarn) : écouter « istòria [Prononciation ?] »
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.