kłócić

Polonais

Étymologie

Du vieux slave клатити, klatiti apparenté au tchèque klátit frapper »), á kołatać frapper à la porte »), kołatka heurtoir »)[1].

Verbe

kłócić \kwu.t͡ɕit͡ɕ\ imperfectif (pronominal : kłócić się) (voir la conjugaison)

  1. (Rare) (Sens étymologique) Battre.
    • Kłócić masło, battre le beurre.
  2. (Pronominal) Se battre, se quereller, se disputer.
    • Wczoraj kłóciliśmy się o pierwszeństwo pod prysznicem tak długo, aż zabrakło ciepłej wody.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes

Composés

  • pokłócić, skłócić, wykłócić, zakłócić

Dérivés

  • kłócenie querelle »)
  • kłótliwy querelleur »)
    • kłótliwość
  • kłótnia querelle, dispute »)

Références

  1. « kłócić », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.