kimá

Voir aussi : kima

Kotava

Étymologie

Dérivé de kima (« limite, bord »).

Verbe

Personne Présent Passé Futur
1re du sing. kimá kimayá kimatá
2e du sing. kimal kimayal kimatal
3e du sing. kimar kimayar kimatar
1re du plur. kimat kimayat kimatat
2e du plur. kimac kimayac kimatac
3e du plur. kimad kimayad kimatad
4e du plur. kimav kimayav kimatav
voir Conjugaison en kotava

kimá \kiˈma\ bitransitif

  1. Limiter, délimiter.

Dérivés

Prononciation

  • France : écouter « kimá [kiˈma] »

Références

  • « kimá », dans Kotapedia


Papiamento

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

kimá féminin

  1. Brûlure.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.