kloc

Voir aussi : KLOC, Kloc, kloć, kłoć, kłóć

Polonais

Étymologie

De l’allemand Klotz bille de bois »), apparenté à Kloß qui donne kluska boulette »)[1].

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif kloc klocy
Vocatif klocu klocy
Accusatif kloc klocy
Génitif kloca kloców
Locatif klocu klocach
Datif klocowi klocom
Instrumental klocem klocami

kloc \klɔʦ̑\ masculin inanimé

  1. (Sylviculture) Tronc, bûche.
    • Wieczorem, po siekierezadzie na zrębie i po siekierezadzie w szopie, gdzie porąbałem resztę kloców, stałem przy piecu w izdebce Babci Oleńki i przetapiałem na patelni smalec ten, co go wczoraj zakupiłem w sklepie.  (Edward Stachura, Siekierezada albo zima leśnych ludzi)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
  2. (Échecs) Blitz à quatre.

    Synonymes

    Dérivés

    • klocek
    • klocowy
      • klocownik

    Voir aussi

    • kloc sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais) 

    Références

    1. « kloc », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927
    Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.