konzipieren
: Konzipieren
Allemand
Étymologie
- Du moyen haut-allemand concipieren, du latin concipere.
Verbe
Mode ou temps |
Personne | Forme |
---|---|---|
Présent | 1re du sing. | ich konzipiere |
2e du sing. | du konzipierst | |
3e du sing. | er konzipiert | |
Prétérit | 1re du sing. | ich konzipierte |
Subjonctif II | 1re du sing. | ich konzipierte |
Impératif | 2e du sing. | konzipier konzipiere! |
2e du plur. | konzipiert! | |
Participe passé | konzipiert | |
Auxiliaire | haben | |
voir conjugaison allemande |
konzipieren \kɔnt͡siˈpiːʁən\ (voir la conjugaison)
- Concevoir, engendrer.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Préparer, ébaucher.
- Tomber enceinte.
Dérivés
- Konzipieren
- Konzipierung
Prononciation
- Berlin : écouter « konzipieren [kɔnt͡siˈpiːʁən] »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.