occupatus

Latin

Étymologie

Déverbal de occupo, dérivé de occupatum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif occupatus occupatūs
Vocatif occupatus occupatūs
Accusatif occupatum occupatūs
Génitif occupatūs occupatuum
Datif occupatūi
ou occupatū
occupatibus
Ablatif occupatū occupatibus

occupatus \Prononciation ?\ masculin

  1. Occupation, affaire.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif occupatus occupată occupatum occupatī occupatae occupată
Vocatif occupate occupată occupatum occupatī occupatae occupată
Accusatif occupatum occupatăm occupatum occupatōs occupatās occupată
Génitif occupatī occupatae occupatī occupatōrŭm occupatārŭm occupatōrŭm
Datif occupatō occupatae occupatō occupatīs occupatīs occupatīs
Ablatif occupatō occupatā occupatō occupatīs occupatīs occupatīs

occupatus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de occupo.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.