ordinativus

Latin

Étymologie

Dérivé de ordinatus, avec le suffixe -ivus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif ordinativus ordinativă ordinativum ordinativī ordinativae ordinativă
Vocatif ordinative ordinativă ordinativum ordinativī ordinativae ordinativă
Accusatif ordinativum ordinativăm ordinativum ordinativōs ordinativās ordinativă
Génitif ordinativī ordinativae ordinativī ordinativōrŭm ordinativārŭm ordinativōrŭm
Datif ordinativō ordinativae ordinativō ordinativīs ordinativīs ordinativīs
Ablatif ordinativō ordinativā ordinativō ordinativīs ordinativīs ordinativīs

ordinativus \Prononciation ?\

  1. Qui marque l'ordre, la succession.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.