orina

Voir aussi : oriná

Espagnol

Étymologie

Du latin urina urine »).

Nom commun

Singulier Pluriel
orina
[Prononciation ?]
orinas
[Prononciation ?]

orina \oˈɾi.na\ féminin

  1. Urine.

Dérivés

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe orinar
Indicatif Présent (yo) orina
(tú) orina
(vos) orina
(él/ella/usted) orina
(nosotros-as) orina
(vosotros-as) orina
(os) orina
(ellos-as/ustedes) orina
Imparfait (yo) orina
(tú) orina
(vos) orina
(él/ella/usted) orina
(nosotros-as) orina
(vosotros-as) orina
(os) orina
(ellos-as/ustedes) orina
Passé simple (yo) orina
(tú) orina
(vos) orina
(él/ella/usted) orina
(nosotros-as) orina
(vosotros-as) orina
(os) orina
(ellos-as/ustedes) orina
Futur simple (yo) orina
(tú) orina
(vos) orina
(él/ella/usted) orina
(nosotros-as) orina
(vosotros-as) orina
(os) orina
(ellos-as/ustedes) orina
Impératif Présent (tú) orina
(vos) orina
(usted) orina
(nosotros-as) orina
(vosotros-as) orina
(os) orina
(ustedes) orina

orina \oˈɾi.na\

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de orinar.
  2. Deuxième personne du singulier () de l’impératif de orinar.

Prononciation

  • Carthagène des Indes (Colombie) : écouter « orina [oˈɾi.na] »

Voir aussi

  • orina sur l’encyclopédie Wikipédia (en espagnol) 

Occitan

Étymologie

Du latin urina.

Nom commun

Singulier Pluriel
orina
\u.ˈɾi.no̯\
orinas
\u.ˈɾi.no̯s\

orina \u.ˈɾi.no̯\ féminin (graphie normalisée)

  1. (Biologie) Urine.

Variantes orthographiques

Synonymes

Dérivés

Forme de verbe

orina \u.ˈɾi.no̯\ (graphie normalisée)

  1. Troisième personne du singulier de l’indicatif présent d’orinar.
  2. Deuxième personne du singulier de l’impératif présent d’orinar.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.