ornatus
Latin
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | ornatus | ornatūs |
Vocatif | ornatus | ornatūs |
Accusatif | ornatum | ornatūs |
Génitif | ornatūs | ornatuum |
Datif | ornatūi ou ornatū |
ornatibus |
Ablatif | ornatū | ornatibus |
ornatus \Prononciation ?\ masculin
- Appareil, outillage, attirail.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Accoutrement, costume, équipement.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Parure, ornement.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Esthétique du style.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | ornatus | ornată | ornatum | ornatī | ornatae | ornată |
Vocatif | ornate | ornată | ornatum | ornatī | ornatae | ornată |
Accusatif | ornatum | ornatăm | ornatum | ornatōs | ornatās | ornată |
Génitif | ornatī | ornatae | ornatī | ornatōrŭm | ornatārŭm | ornatōrŭm |
Datif | ornatō | ornatae | ornatō | ornatīs | ornatīs | ornatīs |
Ablatif | ornatō | ornatā | ornatō | ornatīs | ornatīs | ornatīs |
ornatus \Prononciation ?\
- Participe passé de orno.
Références
- « ornatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons – Attribution – Partage à l’identique. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.